12 اردیبهشت 1403

آلزایمر زودرس

آلزایمر زودرس چیست؟

بیماری آلزایمر زودرس (Early Onset Alzheimer’s Disease) یا بیماری آلزایمر جوانی (Young-onset Alzheimer’s Disease) نوعی بیماری مغزی پیش‌رونده و غارت کننده حافظه است که در افراد قبل از سن 65 سالگی ظاهر می‌شود. این بیماری اغلب در سنین 40 و 50 سالگی خود را نشان می‌دهد. اما اینکه افراد در سن 30 سالگی به آن مبتلا شوند، غیرمعمول نیست. هنگامی که بیماری آلزایمر در افراد زیر 65 سال رخ می دهد، به عنوان بیماری آلزایمر زودرس شناخته می‌شود.
بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است که بر حافظه، تفکر و رفتار شما تأثیر می‌گذارد. اغلب تا حدی پیشرفت می‌کند که بر فعالیت ها و عملکردهای روزانه تأثیر می‌گذارد. بیماری آلزایمر بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند افراد 30 تا 40 ساله را نیز تحت تاثیر قرار دهد. 
اکثر انواع بیماری آلزایمر زودرس یکسان هستند و آلزایمر با شروع زودرس تقریباً به روش آلزایمر در سنین بالا پیشرفت می‌کند. همچنین فرم بیماری آلزایمر ژنتیکی بسیار نادر است. چند صد نفر دارای ژن‌هایی هستند که مستقیماً در ایجاد بیماری آلزایمر نقش دارند. این افراد در دهه 30، 40 یا 50 سالگی علائم بیماری را نشان می‌دهند.

علائم اولیه آلزایمر زودرس

علائم اولیه آلزایمر زودرس

  • فراموش کردن چیزهای مهم، به ویژه اطلاعات تازه آموخته شده یا تاریخ‌های مهم
  • درخواست دوباره و دوباره همان اطلاعات
  • فراموشی، مانند جا انداختن اقلام، از دست دادن اطلاعات مربوط به روز یا پرسیدن سوالات یکسان
  • اشتباه در فراخوانی کلمات خاص
  • مشکلات پردازش بصری، مانند درک آنچه می‌خوانید یا قضاوت در مورد فاصله
  • ناتوانی در انجام کارهای پیچیده اما آشنا، مانند پیروی از یک دستور غذایی
  • گم شدن در مسیر
  •  خلق و خو و شخصیت تغییر می‌کند.
  • مشکلات جسمی هنگام صحبت کردن، بلعیدن یا راه رفتن
  • از دست دادن تاریخ یا زمان سال
  • مشکل در پیوستن به مکالمات یا یافتن کلمه مناسب برای چیزی
  • قرار دادن اشیا به اشتباه و ناتوانی در طی کردن مراحل برای یافتن آن
  • کناره گیری از موقعیت‌های کاری و اجتماعی
  • سردرگمی عمیق در مورد زمان، مکان، و رویدادهای زندگی
  • سوء ظن نسبت به دوستان، خانواده یا مراقبین

چه چیزی باعث شروع زودرس بیماری آلزایمر می‌شود؟

اکثر متخصصان معتقدند که بیماری آلزایمر زودرس  به دلیل تجمع دو پروتئین در مغز به نام آمیلوئید و تاو ایجاد می‌شود. این 2 پروتئین به سلول‌های عصبی آسیب می‌رسانند و آنها را می‌کشند. قطعاتی از یک پروتئین، بتا آمیلوئید، ساخته می شوند و پلاک نامیده می شوند. تقریباً همه افراد با افزایش سن دچار پلاک می‌شوند. اما مبتلایان به بیماری آلزایمر به موارد بسیار بیشتری مبتلا می‌شوند. در ابتدا این پلاک‌ها و گره‌ها به نواحی حافظه مغز آسیب می‌رسانند. با گذشت زمان، آن‌ها مناطق بیشتری از مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند. مصرف قرص سیتی کولین به کاهش و کنترل روند تولید پلاک‌های آملوئید بتا کمک می‌کند. همچنین بیماری آلزایمر زودرس ممکن است به دلیل تغییرات در ژن‌هایی باشد که از والدینتان به شما منتقل می‌شود. افراد مبتلا به تریزومی ۲۱ بیشتر مستعد ابتلا به آلزایمر زودرس هستند.

درمان آلزایمر زودرس

درمان آلزایمر زودرس

بخش مهمی از روند درمان این است که مثبت فکر کنید. با انجام فعالیت‌هایی که هنوز از آن لذت می‌برید، به زندگی خود ادامه دهید. راه‌های مختلفی را برای آرام شدن امتحان کنید، مانند یوگا. همچنین غذای سالم بخورید و مرتب ورزش کنید.
داروها می‌توانند به برخی از علائم آلزایمر زودرس کمک کنند. پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به پیشگیری از آلزایمر تجویز کند، مانند:

  • دونپزیل (آریسپت)
  • ریواستیگمین
  • گالانتامین (Razadyne)
  • ممانتین (نامندا)
  • ممانتین-دونپزیل (نامزاریک)
  • ریواستیگمین (Exelon)

سیتی کولین نیز به عنوان یک مکملِ کمک درمانِ اثر‌بخش در کاهش و کنترل روند تولید پلاک‌های آملوئید بتا و همچنین ارتقا عملکرد مغز، در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر و بازتوانی عملکردشان نقش قابل توجهی دارد.
این داروها می توانند علائم شما را برای چند ماه تا چند سال به تاخیر بیندازند یا بهبود بخشند. آن‌ها ممکن است به شما زمان بیشتری برای زندگی مستقل بدهند. همچنین ممکن است پزشک برای مدیریت سایر مشکلات مرتبط با آلزایمر زودرس مانند بی خوابی، وحشت های شبانه و اضطراب، قرص‌های خواب، داروهای ضد افسردگی یا آرام بخش را پیشنهاد کند.

چگونه بیماری آلزایمر زودرس تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص آلزایمر زودرس

تشخیص فعلی بیماری آلزایمر زودرس به تشخیص علائم زوال ذهنی که در بالا اشاره شد متکی است. پزشکان می‌توانند بیماری آلزایمر زودرس را با چند آزمایش تشخیص دهند.
ابتدا، پزشک در مورد سابقه سلامتی شما می‌پرسد و همچنین تست‌های شناختی حافظه، حل مسئله و سایر مهارت‌های ذهنی را انجام می‌دهد. بسته به نتایج تست شناختی ممکن است از شما بخواهد که آزمایش‌های دقیق‌تری را با یک روان‌شناس انجام دهید. پزشک شما ممکن است خون، ادرار و مایع نخاعی شما را نیز آزمایش کند. همچنین ممکن است از شما بخواهد که سی‌تی‌اسکن و MRI از مغز انجام دهید. 
در آینده، محققان امیدوارند که مطالعات روی نشانگرهای زیستی به متخصصان امکان تشخیص سریع‌تر بیماری را بدهد. بیومارکرها پروتئین‌هایی در بدن یا انواع دیگر نشانگرها هستند که به طور قابل اعتمادی پیشرفت یک بیماری را نشان می‌دهند.

زندگی با بیماری آلزایمر زودرس

بیماری آلزایمر زودرس می‌تواند یک بیماری دشوار برای مقابله باشد. مهم است که بدانید شما تنها نیستید. تا حد امکان به دوستان و خانواده خود تکیه کنید. اگر فکر می‌کنید ممکن است مفید باشد، از جستجوی یک گروه پشتیبانی نترسید.
وقتی بیماری هنوز در مراحل اولیه است، فکر کردن به آینده بسیار مهم است. این می‌تواند شامل برنامه‌ریزی مالی، کار با کارفرمایان در مورد مسئولیت‌های شغلی فعلی و بالقوه، شفاف‌سازی پوشش بیمه سلامت، و مرتب کردن تمام اسناد مهم شما باشد.
اگرچه بیماری آلزایمر زودرس هیچ درمانی ندارد، اما می‌توانید با حفظ سلامت ذهن و بدن خود تا حد امکان بهترین استفاده را از یک موقعیت بد داشته باشید. این می‌تواند شامل خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، کاهش مصرف الکل و استفاده از تکنیک‌های آرام سازی برای کاهش استرس باشد.

 

نتیجه‌گیری

بیماری آلزایمر معمولاً افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما بیماری آلزایمر زودرس می‌تواند افراد 30 تا 40 ساله را تحت تأثیر قرار دهد. بیماری آلزایمر جوانی بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می‌گذارد. اگرچه هیچ درمان شناخته شده‌ای وجود ندارد، تشخیص و درمان به موقع می‌تواند منجر به کیفیت زندگی بهتر شود. یک رژیم غذایی خوب، همچنین ورزش منظم می‌تواند به بهبود سلامت شما کمک کند. در نظر داشته باشید که از الکل و سایر موادی که ممکن است بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر بگذارد خودداری کنید.

:Source
webmd

سوالات متداول

متخصصان نمی‌دانند چگونه از بیماری آلزایمر پیشگیری کنند. اخیراً برخی شواهد نشان داده‌اند که تشخیص زودهنگام بیماری می‌تواند به گزینه‌های درمانی بهتری منجر شود. 

سابقه خانوادگی بیماری آلزایمر زودرس تنها عامل خطر شناخته‌شده در این زمان است.

در صورت مشاهده هرگونه تغییر ناگهانی در خود یا فردی که از او مراقبت می‌کنید، باید با پزشک تماس بگیرید یا به او مراجعه کنید. 

دیدگاه ها

دیدگاه شما

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.