اثر سیتی کولین بر حافظه افراد میانسال و مسن

مکمل‌های غذایی به طور گسترده در دسترس هستند، اما شواهد کمی از تاثیر مثبت آن‌ها بر حافظه وجود دارد. سیتی کولین یک استثنای ارزشمند است و در بسیاری از مطالعات می‌توان اثر سیتی کولین بر حافظه را مشاهده کرد. مصرف خوراکی سیتیکولین به طور مثبت بر عملکرد حافظه در انسان‌هایی که با اختلالات حافظه مرتبط با افزایش سن مواجه می‌شوند، تأثیر می‌گذارد.
همچنین دوزهای مجاز این ماده اثرات مثبتی در مغز انسان ایجاد می‌کند که از نظر الکتروفیزیولوژیکی، عصبی، شیمیایی و عملکردی تشخیص داده می‌شود. مکمل سیتی کولین ممکن است برای افراد مبتلا به اختلالات حافظه با شدت خفیف تا متوسط، افرادی که تحت توانبخشی عصبی بعد از سکته مغزی قرار می‌گیرند و همچنین برای افراد سالمی که نیازمند افزایش تمرکز هستند مفید باشد. اختلالات حافظه معمولاً در افراد مسن رخ می‌دهد، اما ممکن است در افراد جوان‌تر نیز ظاهر شود. نقص حافظه (فراموشی) از اولین علائم بیماری آلزایمر است. اکثر افراد با افزایش سن، دچار ضعف در حافظه می‌شوند. این شامل طولانی شدن زمان لازم برای به خاطر سپردن اطلاعات جدید و به خاطر آوردن اطلاعات قبلی است.

اثر سیتی کولین بر حافظه

سیتیکولین نام عمومی CDP-کولین است و یک متابولیت طبیعی است که در تمام سلول‌های زنده وجود دارد. سیتی کولین که از دهه 1980 در پزشکی به عنوان دارو استفاده می‌شود، اخیراً به عنوان یک ماده غذایی شناخته شده است. هنگامی که سیتی کولین خورده می‌شود، به سیتیدین و کولین تجزیه می‌شود که در مسیرهای متابولیک طبیعی مربوطه خود وارد می‌شوند. کولین پیش ساز استیل کولین و فسفولیپیدها است. این یک انتقال دهنده عصبی محوری برای یادگیری و حافظه و اجزای مهم غشاهای عصبی و غلاف میلین است. سیتیدین در انسان به آسانی به یوریدین تبدیل می‌شود که تأثیر مثبتی بر عملکرد سیناپسی دارد و از تشکیل غشاهای سیناپسی پشتیبانی می‌کند. کمبود کولین با اختلال عملکرد حافظه مرتبط است.
مطالعات طیف‌سنجی رزونانس مغناطیسی نشان داد که مصرف سیتی کولین، جذب مغز کولین را در افراد مسن بهبود می‌بخشد، که به معکوس کردن تغییرات شناختی مرتبط با سن کمک می‌کند. در آزمایشاتی که روی افراد میانسال و مسن انجام شده، اثر سیتی کولین بر حافظه تایید شده است.

اثر سیتی کولین بر حافظه انسان در افراد مسن

مطالعات نشان می‌هند؛ مصرف سیتی کولین با بهبود حافظه در افراد میانسال و سالمند ارتباط دارد.

1. اولین جنبه مربوط به نارسایی کولین در زوال حافظه وابسته به سن است. شناخته شده ترین اثر رژیم غذایی با کمبود کولین، که همزمان با کاهش غلظت کولین و فسفاتیدیل کولین پلاسمای خون اتفاق می افتد، ایجاد آسیب کبدی است که با معرفی مجدد کولین معکوس می‌شود. اطلاعات محدودی در مورد اثر مشابه کولین بر حافظه و شناخت انسان وجود دارد. با این حال، شواهد قانع‌کننده‌ای از مطالعات جمعیتی بزرگ وجود دارد که نشان می‌دهد در دسترس بودن کولین رژیم غذایی با کارایی حافظه در بزرگسالان و افراد مسن همبستگی مثبت دارد.
2. جنبه دوم مربوط به نقش یوریدین به عنوان پیش ساز فسفولیپیدهای غشای سلول عصبی است. این موضوع به این دلیل است که در انسان (برخلاف جوندگان)، سیتیدین آزاد شده از سیتیکولین پس از مصرف خوراکی آن در پلاسمای خون به راحتی در گردش است و تقریباً به طور کامل به یوریدین تبدیل می شود.
3. جنبه سوم مربوط به مطالعات جذب کولین توسط مغز انسان به دنبال مصرف کولین و سیتیکولین و دفع متابولیک آن است. تشدید جذب کولین مغز در افراد میانسال و مسن اهمیت خاصی دارد.
4. آخرین جنبه بر روی کارآزمایی‌های مداخله‌ای متمرکز است که مصرف خوراکی سیتیکولین را بر حافظه در افراد میانسال یا مسن سالم ارزیابی می‌کند.

تاثیر سیتی کولین بر حافظه بیماران مبتلا به بیماری های مزمن عصبی

قبل از اینکه سیتیکولین به عنوان یک ماده غذایی پذیرفته شود، به طور گسترده به عنوان یک داروی تجویزی برای درمان بیماری های عصبی، هم حاد (سکته مغزی ایسکمیک، ضربه مغزی) و هم مزمن (زوال عقل) استفاده می شد. در کارآزمایی‌های آینده‌نگر متعدد، بیمارانی که از بیماری‌های مختلف اختلال حافظه رنج می‌برند با سیتیکولین درمان شده‌اند. اثر مثبت سیتیکولین بر حافظه به نوع آسیب‌شناسی مغزی زیربنایی بستگی ندارد و مکانیسم مسئول احتمالاً همان چیزی است که در افراد مسن‌تر بدون اختلال شناختی وجود دارد.

عوارض جانبی سیتی کولین بر حافظه

در طول چندین دهه استفاده پزشکی، آشکار شد که استفاده از سیتی کولین با هیچ گونه عوارض جانبی قابل توجهی مرتبط نیست و هیچ گونه منع مصرفی برای استفاده از آن نشان داده نشده است. در مطالعات بالینی بیماران روزانه تا 2 گرم سیتی‌کولین را به صورت تزریقی یا خوراکی مصرف می‌کردند. حداکثر دوز توصیه شده سیتی کولین به عنوان مکمل غذایی، 500 میلی‌گرم در روز است.

نارسایی کولین در زوال حافظه وابسته به سن افراد سالم

سیتیکولین پس از مصرف به خوبی جذب می‌شود و به سرعت به کولین و سیتیدین تجزیه می‌شود. کولین موجود در غذا و سایر مواد غذایی حاوی کولین تا حدی توسط باکتری‎‌های روده به یک متابولیت گازی تریمنتیلامنی (TMA) متابولیزه می‌شوند، که بیشتر در کبد به اکسید آن (TMAO) تبدیل می‌شود. مشتقات کولین از غذای بلعیده شده ممکن است دسترسی متفاوتی برای میکروب‌های روده داشته باشند، زیرا بخش‌ها و نرخ‌های جذب روده‌ای متفاوتی دارند. پیشنهاد شده است که سیتی کولین شکل ایمن‌تری از کولین است زیرا ممکن است در برابر هیدرولیز در داخل مجرای روده مقاومت کند.
در انسان و همچنین حیوانات، کولین بستری برای سنتز استیل کولین (ACh)، انتقال دهنده عصبی اصلی است. Ach به طور گسترده در سیستم عصبی توزیع می‌شود و نقش مهمی در بسیاری از جنبه‌های عملکرد مغز، از جمله تعدیل عملکرد شناختی، یادگیری و فرآیندهای حافظه ایفا می‌کند. سنتز انتقال دهنده عصبی ACh در نورون های کولینرژیک به در دسترس بودن کولین پیش ساز آن بستگی دارد، که بیشتر آن از گردش خون مشتق شده و از طریق فرآیندی که توسط یک انتقال دهنده خاص کاتالیز می شود، وارد نورون های کولینرژیک می‌شود.
مطالعات حیوانی نشان می دهد که سیتیکولین ممکن است دسترسی کولین به نورون‌های کولینرژیک را نه تنها به طور مستقیم با افزایش سطح کولین پلاسمای خون، بلکه به طور غیرمستقیم با تعدیل بیان پروتئین‌های مربوط به متابولیسم ACh افزایش دهد. همچنین سطح پروتئین SIRT1 در قشر مغز انسان در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر کاهش می‌یابد اما در بیمارانی که از اختلال شناختی خفیف رنج می‌برند، کاهش نمی‌یابد.

کارآزمایی‌های مداخله‌ای برای ارزیابی اثر سیتیکولین بر حافظه در افراد میانسال و مسن

چهار گزارش علمی شناسایی شده‌اند که کارآزمایی‌های مداخله‌ای آینده‌نگر را برای ارزیابی اثر سیتی کولین بر حافظه را نشان می‌دهند.

اولین مطالعه: در این مطالعه که با دارونما کنترل شده بود، با 95 نفر (47 زن و 48 مرد) با سن 50 تا 85 سال (میانگین 9.3±67.2 سال SD) انجام شد. معیارهای خروج شامل بیماری فعال پزشکی، عصبی یا روانپزشکی بود. آزمودنی‌ها باید نمره 26 یا بیشتر (از 30 نمره) را در آزمون وضعیت ذهنی کوچک می‌گرفتند. مطالعه دو مرحله داشت. مرحله اولیه تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما بود، که طی آن افراد دارونما یا سیتیکولین 500 میلی گرم دو بار در روز به مدت 3 ماه مصرف کردند. افراد تحت درمان با سیتیکولین میانگین غلظت کولین پلاسمایی خون به طور قابل توجهی بالاتر از افراد تحت درمان با دارونما بودند. آزمودنی‌های تحت درمان با سیتیکولین (فقط آن‌هایی که حافظه‌های نسبتاً ناکارآمد داشتند) روند بهبود در معیار استاندارد شده عملکرد حافظه را نشان دادند که شبیه به نیازهای حافظه در زندگی واقعی بود. در بخش دوم مطالعه، یک زیرگروه 27 نفری با حافظه نسبتاً ناکارآمد، 1000 میلی‌گرم (دو بار در روز) به مدت 2 ماه، با یک دوره 10 روزه تخلیه، سیتیکولین دریافت کردند. بهبود عملکرد حافظه کلامی پس از مصرف به وضوح تایید شده است.

دومین مطالعه: متقاطع کنترل شده با دارونما، سیتی کولین خوراکی (دوز روزانه 500 یا 1000 میلی‌گرم) که طی 4 هفته توسط 24 فرد مسن و غیر دمانس (18 مرد و 6 زن، میانگین سنی 66.12 سال، میانگین 12/66 سال) مصرف شد. امتیاز ذهنی در عملکرد حافظه با استفاده از تست‌های عصب روان‌شناختی که وظایف حافظه در موارد زیر را ارزیابی می‌کنند: یادآوری و تشخیص کلمه، یادآوری فوری و دیر هنگام اشیا و تشخیص اشیا مورد ارزیابی قرار گرفت. قبل از آزمایش اثر سیتی کولین بر حافظه، عملکرد حافظه شرکت کنندگان با 24 فرد جوان (15 مرد و 9 زن، میانگین سنی 29.20 سال، میانگین امتیاز ذهنی 34.41) مقایسه شد و حافظه گروه مسن‌تر به طور قابل توجهی در هر 5 آزمون کارایی کمتری داشت. پس از 4 هفته، کار حافظه در یادآوری کلمه و یادآوری دیر هنگام اشیا بهبود یافت.

مطالعه سوم: از تکنیک تصویربرداری تانسور انتشار (DTI) برای بررسی اثر سیتیکولین بر شاخص‌های اتصال شبکه جسم پینه‌ای در بیماران مبتلا به لکوآرایوز استفاده شده است. DTI امکان توصیف کمی الگوهای انتشار مولکول آب در ماده سفید مغز را فراهم می‌کند که به جزئیات میکروسکوپی معماری بافت، مانند یکپارچگی میلین مربوط می شود. پس از حذف سابقه سکته مغزی، سیستم عصبی مرکزی و بیماری‌های روانی، بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی و اعتیاد به الکل یا مواد مخدر، 30 نفر با تشخیص لکوآرایوز متوسط تا شدید انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور داوطلبانه در گروه سیتیکولین (14 نفر) و گروه کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. در گروه سیتیکولین، بیماران دوز روزانه 600 میلی‌گرم سیتیکولین را به مدت یک سال دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل سیتیکولین دریافت نکردند. داده ها نشان می‌دهند که در افراد مبتلا به لکوآرایوز، سیتی کولین ممکن است آسیب آکسون‌ها و میلین را کاهش دهد و باعث ترمیم جسم پینه‌ای شود.

چهارمین مطالعه: اثر سیتی کولین بر حافظه افراد مسن سالم، اختلال حافظه مرتبط با سن (AAMI) مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه مطابق با پروتکل و مطابق با اقدامات بالینی(GCP) انجام شد. مردان و زنان 50 تا 85 ساله برای دریافت دارونما (51 نفر) یا سیتیکولین (49 نفر؛ دوز 500 میلی‌گرم در روز) به مدت 12 هفته به طور تصادفی انتخاب شدند. عملکرد شناختی در ابتدا و انتهای مداخله با استفاده از آزمون‌های رایانه‌ای توسعه‌یافته و تأیید شده توسط واحد علوم مغز و MRC، دانشگاه کمبریج ارزیابی شد. این آزمون‌ها، حافظه کاری، حافظه فضایی کوتاه مدت، حافظه کلامی کوتاه مدت، حافظه اپیزودیک، توجه انتخابی و توجه پایدار را ارزیابی می‌کنند. در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف می‌کردند، شرکت‌کنندگانی که سیتیکولین مصرف می‌کردند، بهبود قابل‌توجهی در حافظه اپیزودیک و حافظه کلی نشان دادند. محققان به این نتیجه رسیدند که نتایج آن‌ها با دو مطالعه قبلی همگرا بود که نشان دهنده اثر مثبت سیتی کولین بر حافظه در افراد میانسال و مسن است.

نتیجه گیری

فعالیت بیولوژیکی سیتی کولین نقش احتمالی آن را در بهبود حافظه پیشنهاد کرده است. همچنین سیتی‌کولین به عنوان یک محافظ عصبی در درمان سکته مغزی حاد و اختلالات شناختی عروقی استفاده می‌شود و یک درمان معتبر در بیماران مبتلا به پاتوژنز عروق مغزی برای اختلالات حافظه است. بازارهای پیشرو جهان در حال حاضر پر از صدها مکمل غذایی است که برای تقویت سلامت مغز و بهبود عملکرد شناختی در نظر گرفته شده است. چنین محصولاتی برای افراد مسن مرتبط با یا تجربه زوال شناختی و همچنین بزرگسالان سالمی که به دنبال بهبود یا تقویت عملکرد حافظه یا جلوگیری از زوال شناختی هستند، هدف قرار می گیرد. مکمل سیتی کولین، یک مکمل تغذیه‌ای خوراکی بسیار موثر در تقویت حافظه است.

:Source
aginganddisease.org