معمولا افزایش سن مشکلات و بیماریهایی را به همراه خواهد داشت که مشکلات چشمی یکی از آنهاست. یکی از این مشکلات چشمی، پیر چشمی است. برخی افراد پیر چشمی را با دوربینی چشم اشتباه میگیرند. اما این دو عارضه با هم تفاوت دارند. بیماری پیرچشمی به دلیل کاهش انعطافپذیری عدسی چشم اتفاق میفتد. اما اگر کره چشم کوچکتر از حد طبیعی باشد، شخص دچار دوربینی میشود.
پیر چشمی چیست؟
پیرچشمی یا presbyopia از دست دادن تدریجی توانایی چشمها برای تمرکز بر روی اجسام مجاور است. این اختلالی است که در طول فرآیند طبیعی پیری، همه را تحت تاثیر قرار میدهد. بیماری پیرچشمی معمولاً در اوایل تا اواسط دهه 40 اتفاق میافتد و تا حدود 65 سالگی بدتر میشود. هنگامی که نور وارد چشم میشود، از قرنیه عبور میکند. سپس از مردمک چشم عبور میکند. عنبیه حلقه رنگی در چشم است و مردمک را باز و بسته میکند تا میزان نور عبوری از آن را تنظیم کند.
پس از عبور از مردمک، نور از عدسی چشم عبور میکند. در طبیعیترین حالت، عدسی تغییر شکل میدهد تا بتواند پرتوهای نور را روی شبکیه در پشت چشم متمرکز کند. عدسی با افزایش سن انعطاف کمتری پیدا میکند و نمیتواند به راحتی تغییر شکل دهد. در نتیجه، نمی تواند نور را به درستی روی شبکیه متمرکز کند.
بیشتر بخوانید: بیماری آلزایمر چیست؟
علائم و نشانه های پیر چشمی
پیرچشمی یکی از انواع بیماری های چشم است که در آن چشم به آرامی توانایی تمرکز سریع روی اشیاء نزدیک را از دست میدهد. این اتفاق زمانی میافتد که توانایی عدسی برای متکرکز کردن نور کاهش مییابد. پیرچشمی به تدریج ایجاد میشود. ممکن است اولین بار بعد از ۴۰ سالگی متوجه علائم و نشانهها شوید:
- تاری دید هنگام خواندن مطالب در فاصله معمولی
- خستگی چشم یا سردرد پس از مطالعه یا انجام کارهای نزدیک
- هنگام خستگی یا قرار گرفتن در جای کم نور ممکن است متوجه شوید که علائم بدتر میشوند.
- مشکل دیدن اشیاء از نزدیک
- نیاز به نور بیشتر هنگام مطالعه
- احساس فشار در چشمها
- مشکل در خواندن حروف کوچک
- چشمک زدن
دلیل ابتلا به پیرچشمی
در سنین جوانی عدسی چشم انعطافپذیر است و میتواند طول یا شکل خود را تغییر دهد. ماهیچههایی که چشم را احاطه کردهاند میتوانند به راحتی عدسی را تغییر شکل داده و تنظیم کنند. با افزایش سن، عدسی چشم انعطافپذیری خود را از دست میدهد. با این سخت شدن عدسی، چشم به تدریج توانایی خود را برای تمرکز مستقیم نور بر روی شبکیه از دست میدهد.
تشخیص پیر چشمی
چشم پزشک میتواند پیرچشمی را با معاینه چشم تشخیص دهد. آنها ممکن است افراد را تحت دو آزمایش قرار دهند:
- معاینه انکساری چشم: پزشک از شما میخواهد که از طریق عدسیها نگاه کنید و ارزیابی کند که چقدر اجسام دور و نزدیک را میبینید. آنها تعیین خواهند کرد که آیا پیرچشمی یا وضعیت دیگری مانند دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم دارید که در آن دید شما در هر فاصلهای تار است.
- معاینه سلامت چشم: پزشک مردمک چشم را گشاد میکند به این ترتیب معاینه داخل چشم آسانتر میشود.
راه های پیشگیری از پیر چشمی
- معاینه منظم چشمها
- کنترل بیماریهای مزمن که باعث از دست دادن بینایی میشود، مانند دیابت یا فشار خون بالا
- عینک آفتابی زدن
- رعایت رژیم غذایی سالم همراه با غذاهای حاوی آنتی اکسیدان، ویتامین A و بتاکاروتن اهمیت دارد. وجود ویتامین A موجود در مکمل بینایی نقش مهمی در عملکرد قوه بینایی دارد.
- استفاده از نور مناسب هنگام مطالعه
- از آسیبهای چشمی خودداری کنید.
درمان پیر چشمی
- عینک: چه برای سایر مشکلات بینایی از عینک استفاده کرده باشید یا نه، اکنون زمان آن رسیده است که با توجه به توضیحات پزشک از عینک مخصوص استفاده کنید:
عینک مطالعه: این نوع عینک برای افرادی که نزدیک بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم ندارند؛ ایدهآل است.
عینک دو کانونی: اغلب برای پیرچشمی تجویز میشود. دو کانونی عینکهایی هستند که دو نسخه متفاوت در عدسی عینک دارند.
سه کانونی: دوربینهای سه کانونی دارای سه لنز هستند.
عینکهایی با عدسی پروگرسیو: دارای لنزهای چند کانونی هستند. - لنزهای تماسی یا عدسک: لنزهای تماسی مختلفی وجود دارد که میتواند هنگام پیرچشمی به افراد کمک کند. دو نوع رایج لنزهای تماسی سخت و نرم هستند.
- جراحیها: قبل از تصمیمگیری در مورد اینکه آیا جراحی برای شما مناسب است یا خیر باید میزان سلامت چشم، سابقه خانوادگی و سبک زندگی خود را با پزشک در میان بگذارید. سه روش جراحی برای درمان پیر چشمی وجود دارد که عبارتند از: جراحی لیزیک، جراحی PRK و جراحی smile
- قطره چشم برای پیرچشمی: قطره های چشمی گزینه خوبی برای برخی از افراد مبتلا به بیماری پیرچشمی هستند. قطره چشمی پیلوکارپین، مردمک چشم را کوچکتر میکند تا عمق تمرکز را بهبود بخشد.
نتیجهگیری
پیرچشمی به کاهش دید چشم گفته میشود، زمانی که چشمها توانایی تمرکز روی چیزهای نزدیک را از دست میدهند. پیرچشمی بخشی رایج از پیری است، اما این بدان معنا نیست که شما باید تأثیرات آن بر روال زندگی را نادیده بگیرید. اگر متوجه تاری دید یا سایر علائم چشم شدید فوراً با یک متخصص چشم صحبت کنید.
:Sourcse
mayoclinic.org
nei.nih.gov
سوالات متداول
با افزایش سن، عدسی چشم سختتر میشود و توانایی عدسی در متمرکز کردن کاهش مییابد. این باعث میشود اشیاء نزدیک تار به نظر برسند.
پیرچشمی بسیار شایع است. در سراسر جهان، حدود 1.8 میلیارد نفر در سال 2015 پیرچشمی داشتند. محققان تخمین میزنند که این تعداد تا سال 2030 به 2.1 میلیارد نفر افزایش یابد.
عامل خطر اصلی، سن بالای 40 سال است. با این حال، برخی داروها و شرایط پزشکی میتوانند باعث ایجاد پیرچشمی در افراد کمتر از 40 سال شوند. این بیماری پیرچشمی زودرس نامیده میشود.
تغییرات مرتبط با افزایش سن در چشم باعث پیرچشمی میشود.
نمیتوان از پیرچشمی جلوگیری کرد زیرا بخشی از روند طبیعی پیری است. اما میتوان برای محافظت از سلامت چشم اقداماتی انجام داد مانند استفاده از عینک UV در برابر اشعههای فرابنفش، مصرف غذاهای غنی از مواد مغذی که سلامت چشم را تقویت میکنند، از جمله ویتامین A، ویتامین C، ویتامین E و لوتئین.
پیرچشمی و دوربینی هر دو عیوب انکساری هستند که باعث تاری دید میشوند. اما آنها علل زمینهای متفاوتی دارند. پیرچشمی زمانی رخ میدهد که عدسی چشم انعطافپذیری خود را از دست بدهد. دوربینی زمانی رخ میدهد که کره چشم خیلی کوچک باشد یا قرنیه بیش از حد صاف باشد.
ویتامین A یک ماده مغذی است که از سلامت چشم حمایت میکند و میتوان آن را در انواع میوهها و سبزیجات یافت. غذاهای حاوی آنتیاکسیدان نیز برای چشم شما مفید هستند.
هیچ درمانی برای پیرچشمی وجود ندارد، اما راههای زیادی برای بهبود بینایی وجود دارد.
دیدگاه شما